یکی از مزایای کار با سنگ در ساخت مجسمه سنگی شیر تنوعی است که در اختیار هنرمند قرار می گیرد.
این مجسمه‌های برجسته که فرمانروایان رومی اوتو و تیبریوس را به تصویر می‌کشند، مربوط به قرن هفدهم است و ویژگی‌های مجسمه‌سازی استادانه‌ای را به نمایش می‌گذارد که مترادف با ساخت ایتالیایی است.
سرهای مرمری زیبای کاررا که کمی دیرتر ساخته شده‌اند، دقیقاً جزئیات دارند و بر روی سنگ مرمر قرن هفدهمی ساخته شده‌اند که سینه‌ها و شانه‌های هر فرمانروا را تشکیل می‌دهد.
لیست تقریباً بی پایانی از احتمالات از نظر رنگ، طرح و سختی وجود دارد.
بسیاری از مجسمه سازان با دیدی از موضوع مورد نظر خود به پروژه نزدیک می شوند و سنگ خود را بر اساس آن انتخاب می کنند.
دیگران، مطابق با افسانه‌ترین مجسمه‌ساز تاریخ، میکل آنژ، به سنگی که انتخاب می‌کنند اجازه می‌دهند بر آنچه که خلق می‌کنند تأثیر بگذارد.
این هنرمند نمادین با اشاره به شکل فرشته‌ای که مجسمه‌سازی کرده بود، اظهار داشت: «فرشته را در سنگ مرمر دیدم و تا زمانی که او را آزاد کردم، حک کردم».
نوع سنگ انتخاب شده می تواند تاثیر فوق العاده ای بر نحوه کار هنرمند داشته باشد. به عنوان مثال، موادی مانند آلاباستر نسبتاً نرم هستند و بنابراین در هنگام کار بیشتر مستعد شکستگی هستند.
از طرف دیگر، یک سنگ بسیار سخت مانند گرانیت به ابزارهای تخصصی با نوک کاربید، اره‌های الماسی نیاز دارد و مانند سایر سنگ‌ها آزادی جزئیات را نمی‌دهد.
با این حال، سنگ مرمر به عنوان یک رسانه ایده آل در نظر گرفته می شود، زیرا دارای دوام، تنوع و شفافیت ظریف است و در عین حال آزادی هنری زیادی را نیز فراهم می کند.
هنگامی که یک هنرمند سنگی را انتخاب کرد، باید شروع به بررسی جزئیات نحوه خلق آثار خود کند، که البته این یک اولویت است.
دو رویکرد اساسی برای کنده کاری سنگ وجود دارد: غیر مستقیم و مستقیم.
با حکاکی غیرمستقیم، هنرمند ابتدا با ترسیم آنچه می‌خواهد بسازد، با تمرکز بر اشکال هندسی اساسی که به شکل‌دهی اولیه سنگ کمک می‌کند، شروع می‌کند.
از آنجا، هنرمند یک مدل خاک رس، موم یا گچ دقیق از موضوع را تشکیل می دهد.
از این رو، هنرمند از ابزارهایی مانند قطب نما، تقسیم‌کننده‌های متناسب و دستگاه اشاره‌گر برای اندازه‌گیری دقیق مدل در نقاط برجسته استفاده می‌کند که سپس می‌تواند به مجسمه سنگی منتقل شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.